Leerlingen die les volgen in het buitengewoon onderwijs en geen gebruik maken van een gratis schoolbus krijgen ter compensatie een vergoeding voor ‘individueel leerlingenvervoer’. Die vergoeding ontvangen zij wanneer zij door hun ouders met de wagen naar school gebracht worden of wanneer zij met het openbaar vervoer komen. “Maar voor leerlingen die per fiets of te voet naar school komen, is er geen compensatie”, klaagt Vlaams parlementslid Sofie Mertens (cd&v) aan. “Autoluwe schoolomgevingen zijn bovendien goed voor de verkeersveiligheid en het milieu.”
Het vervoer van leerlingen van en naar school in het buitengewoon onderwijs is in Vlaanderen gratis. Bij ‘collectief leerlingenvervoer’ worden de leerlingen opgehaald en teruggebracht met een schoolbus, waarbij een begeleider de kinderen tijdens de rit kan helpen en ondersteunen indien nodig. Wanneer leerlingen geen gebruik maken van het collectief leerlingenvervoer hebben hun ouders recht op een gratis abonnement van het openbaar vervoer voor de leerling of op een tussenkomst in de eigen vervoerskosten (‘individueel leerlingenvervoer’). De leerlingen moeten dus kiezen tussen de gratis schoolbus, een gratis abonnement voor het openbaar vervoer of voor een vergoeding wanneer ze met de wagen gebracht worden. Over een fiets- of wandelvergoeding zegt de regelgeving op vandaag niets. “Zolang de regelgeving niet duidelijk is moeten leerlingen een keuze maken tussen de bus of de auto, een andere optie is er niet”, zegt Sofie Mertens.
“Omwille van die onduidelijkheid is de tussenkomst in de eigen vervoerskosten vandaag in de meeste scholen beperkt tot een vergoeding voor wie met de auto komt”, zegt Vlaams parlementslid Sofie Mertens. Volgens het parlementslid is dit niet logisch: “Waarom enkel een vergoeding geven als de kinderen met de auto komen? Een fiets kost ook veel geld. Een vergoeding, die nu alleen naar de ouders gaat die hun kind met de auto brengen, kan dan gebruikt worden voor de aankoop of het leasen van een goede (bak)fiets, al dan niet aangepast aan een beperking.”
Die onduidelijkheid in de regelgeving heeft ook tot gevolg dat verschillende scholen op verschillende manieren omgaan met de aanvragen. Zo vraagt de ene school de vergoeding aan per kind, de andere school per gezin. “Op dit moment is er dus een verschillende behandeling mogelijk tussen ouders die twee of meerdere kinderen naar dezelfde school van het buitengewoon onderwijs brengen”, zegt Mertens.
Modal shift
Meer leerlingen stimuleren om met de fiets naar school te gaan is een win-win, vindt Mertens. “Het heeft voordelen voor het klimaat en de luchtvervuiling in de schoolomgeving én het zorgt voor meer veilige schoolomgevingen. Bovendien is fietsen ook goed voor de mentale en fysieke gezondheid van de leerlingen. Past dit trouwens niet perfect in de modal shift die minister Peeters wil bewerkstelligen? Als we dan ook nog rekening houden met het feit dat er op dit moment een krapte is op de arbeidsmarkt, dat buschauffeurs moeilijk gevonden worden voor het collectief vervoer, dan kan dit misschien een deel van de oplossing zijn.”
“Natuurlijk gaat het in het buitengewoon onderwijs om de meest kwetsbare kinderen en is dit niet voor alle kinderen mogelijk, maar degene die het wel kunnen moeten we ondersteunen en stimuleren om met de fiets te komen”, zegt Mertens.
Mertens verwijst ook naar het zogenaamde ‘High Five Project’, een beloningssysteem dat ouders en leerlingen motiveert om (een deel van) het traject naar school te voet of met de fiets af te leggen. “Dit project werd nog in geen enkele school van het buitengewoon onderwijs uitgerold.” , zegt Mertens. “Heel jammer: het gaat vaak om kwetsbare kinderen die zo een ondersteuning zeker en vast kunnen gebruiken.”
“Als we willen dat ook in het buitengewoon onderwijs meer leerlingen te voet of met de fiets naar school komen, moeten we meer maatregelen nemen die hen stimuleren. De eerste belangrijke stap is de uitbreiding van de vergoeding voor het individueel leerlingenvervoer naar fiets- en wandelvergoedingen. Ook in het buitengewoon onderwijs is er nood aan een gezonde mobiliteit die uitgaat van het STOP-principe, de rangorde van wenselijke vervoerwijzen: stappen, trappen, openbaar vervoer en pas in laatste instantie privé individueel gemotoriseerd vervoer. We moeten ervoor zorgen dat de gezonde keuze de makkelijkste wordt”, sluit Mertens af.
Dit persbericht werd gepubliceerd in Het Belang van Limburg.
In vier maanden tijd hebben 316 Vlamingen een rode kaart gekregen op de autokeuring wegens een te hoge uitstoot. Zonder herstelling mag er niet meer met deze auto's worden gereden. De regels worden bovendien nog flink verstrengd. CD&V vreest een sociaal bloedbad.